Kościół to nie jest supermarket, gdzie zostaniesz szybko i tanio obsłużony, nie jest to miejsce na pośpiech i zabieganie. Kościół to nie plac zabaw dla dzieci, ani bar, gdzie możesz sobie pogadać ze znajomymi. Kościół to Dom Twojego Boga a Eucharystia to czas spotkania z samym Jezusem! Zanim wejdziesz do kościoła, zastanów się po co i do kogo idziesz. A gdy już sobie uświadomisz, że wchodzisz do Świątyni Najwyższego, wejdź, uklęknij i oddaj należne Mu cześć i szacunek. Wycisz się i skup na modlitwie. Jak masz usłyszeć głos Boga jeśli wciąż jesteś rozproszony? Swoje zmartwienia i problemy zostaw przed progiem kościoła. Oddaj je Panu Bogu. Zaufaj Mu – On sobie z nimi świetnie poradzi. „To mówi Pan. (…) Wołaj do Mnie, a odpowiem ci, oznajmię ci rzeczy wielkie i niezgłębione, jakich nie znasz.” Jer 33,2-3 Możesz polubić także
Der Kunde ist König. Nasz klient nasz pan. Der Mandant ist Kunde. Nam zapłacił 400.000, więc "klient nasz pan". Aber er zahlte uns 400.000, also halten Sie ihn bei Laune. Tłumaczenia w kontekście hasła "klient nasz pan" z polskiego na niemiecki od Reverso Context: Europa Casino dba o swoich graczy i traktuje ich zasadą "klient nasz pan".
Drukuj E-mail TO KRÓL NASZ PEŁEN CHWAŁY A D E A D E ATo Król nasz pełen chwały, śpiewajmy Jemu pieśń,D A D E A D E AJezus Chrystus zmartwychwstały, oddajmy Jemu cześć. D E D fis ETo Pan jedyny, Stwórca świata, Król narodów, święty Bóg. D E Cis fis7Jego jest moc i chwała, błogosławieństwo i cześć. D E D E D E AJego królestwo, Jego królestwo, Jego królestwo wiecznie trwa. (sł. i muz. Krzysztof Szczypuła) Posłuchaj piosenki To Król nasz pełen chwały:
1. Nasz Ojcze nieskończony, wszystko stworzyłeś Ty, Wszechmogący. cis H A H Świętego Ducha mocą poczęty został Syn, Jezus, nasz Zbawca. E Ref 1: Tak, ja wierzę w Boga Ojca, A W Syna, którym Jezus jest, cis Wierzę też w Świętego Ducha. A H Bóg jest w osobach trzech. E Wierzę także w zmartwychwstanie, A Że powstaniemy znów
1 1Gdy król Dawid zestarzał się i posunął w latach, to choć okrywano go szatami, nie mógł się rozgrzać. 2Jego słudzy powiedzieli mu więc: Niech poszukają dla naszego pana, króla, młodej dziewicy, która stawałaby przed królem i pielęgnowała go. Niech kładzie się na twoim łonie, żeby nasz pan, król, mógł się rozgrzać. 3Szukali więc pięknej dziewczyny po wszystkich obszarach Izraela i znaleźli Abiszag Szunamitkę, i przyprowadzili ją do króla. 4Dziewczyna ta była bardzo piękna; pielęgnowała króla i służyła mu, ale król z nią nie obcował. 5Lecz Adoniasz, syn Chaggity, wywyższał się, mówiąc: Ja zostanę królem. Zaopatrzył się w rydwany i jeźdźców oraz pięćdziesięciu mężczyzn, którzy biegali przed nim. 6Jego ojciec nigdy go nie upominał, mówiąc: Czemu to uczyniłeś? Był on też bardzo przystojny, jego matka urodziła go po Absalomie. 7Porozumiał się z Joabem, synem Serui, i z kapłanem Abiatarem, a oni przystali z Adoniaszem i pomogli mu. 8Lecz kapłan Sadok, Benajasz, syn Jehojady, prorok Natan, Szimei, Rei oraz dzielni wojownicy Dawida nie sprzyjali Adoniaszowi. 9Potem Adoniasz zabił owce, woły i tuczne bydło przy kamieniu Zochelet, blisko źródła Rogel, i zaprosił wszystkich swych braci, synów króla, oraz wszystkich mężczyzn Judy, sługi króla. 10Lecz nie zaprosił proroka Natana, Benajasza i dzielnych wojowników oraz swego brata Salomona. 11Wtedy Natan zapytał Batszebę, matkę Salomona: Czy nie słyszałaś, że Adoniasz, syn Chaggity, króluje, a nasz pan, Dawid, o tym nie wie? 12Chodź więc teraz, proszę, dam ci radę, abyś ocaliła swoje życie i życie swego syna, Salomona. 13Idź i wejdź do króla Dawida, i powiedz mu: Czyż ty, mój panie, królu, nie przysiągłeś swojej służącej: Twój syn Salomon będzie królował po mnie i on zasiądzie na moim tronie? Dlaczego więc króluje Adoniasz? 14A oto gdy ty będziesz tam jeszcze rozmawiała z królem, ja wejdę za tobą i potwierdzę twoje słowa. 15Batszeba weszła więc do króla do komnaty. Król już się bardzo zestarzał, a Abiszag Szunamitka usługiwała królowi. 16Wtedy Batszeba uklękła i oddała pokłon królowi, a król zapytał: Czego chcesz? 17A ona mu odpowiedziała: Mój panie, ty przysiągłeś swojej służącej na PANA, swego Boga: Twój syn, Salomon, będzie królował po mnie i on zasiądzie na moim tronie. 18A oto teraz Adoniasz króluje, a ty, mój panie, królu, o tym nie wiesz. 19Zabił bowiem woły, tuczne bydło i bardzo dużo owiec i zaprosił wszystkich synów króla, kapłana Abiatara oraz dowódcę wojska, Joaba, ale twego sługi Salomona nie zaprosił. 20Lecz ty, mój panie, królu, wiesz, że oczy całego Izraela są zwrócone na ciebie, abyś im oznajmił, kto zasiądzie na tronie mego pana, króla, po nim. 21W przeciwnym razie, gdy mój pan, król, zaśnie ze swymi ojcami, ja i mój syn Salomon będziemy uważani za przestępców. 22A gdy jeszcze rozmawiała z królem, przyszedł prorok Natan. 23I oznajmiono królowi: Oto prorok Natan. I gdy wszedł przed oblicze króla, pokłonił się królowi twarzą do ziemi. 24Potem Natan powiedział: Mój panie, królu, czy ty powiedziałeś: Adoniasz będzie królował po mnie i on zasiądzie na moim tronie? 25Dziś bowiem zstąpił i zabił woły, tuczne bydło oraz bardzo dużo owiec, i zaprosił wszystkich synów króla, dowódców wojsk oraz kapłana Abiatara, a oto oni jedzą z nim i piją, i mówią: Niech żyje król Adoniasz! 26Lecz mnie, twego sługi, i kapłana Sadoka, i Benajasza, syna Jehojady, oraz twego sługi Salomona nie zaprosił. 27Czy wyszło to od mego pana, króla, a nie oznajmiłeś swemu słudze, kto zasiądzie po nim na tronie mego pana, króla? 28Król Dawid odpowiedział: Zawołajcie mi Batszebę. Ta weszła przed oblicze króla i stanęła przed nim. 29Wtedy król przysiągł: Jak żyje PAN, który wybawił moją duszę z wszelkiego ucisku; 30Jak przysiągłem ci na PANA, Boga Izraela: Twój syn Salomon będzie królować po mnie i on zasiądzie na moim tronie zamiast mnie, tak dziś uczynię. 31Batszeba schyliła się twarzą ku ziemi i pokłoniła się królowi, i powiedziała: Niech żyje mój pan, król Dawid, na wieki! 32Potem król Dawid rozkazał: Zawołajcie mi kapłana Sadoka, proroka Natana i Benajasza, syna Jehojady. I tamci weszli przed oblicze króla. 33A król powiedział im: Weźcie ze sobą sługi waszego pana, wsadźcie mego syna Salomona na moją mulicę i sprowadźcie go do Gichonu. 34A tam niech kapłan Sadok i prorok Natan namaszczą go na króla nad Izraelem. Następnie zadmijcie w trąbę i powiedzcie: Niech żyje król Salomon! 35Potem pójdziecie za nim, a on przyjdzie i zasiądzie na moim tronie, i będzie królował na moje miejsce. Jego bowiem ustanowiłem wodzem nad Izraelem i nad Judą. 36Benajasz, syn Jehojady, odpowiedział królowi: Amen. Niech to stwierdzi PAN, Bóg mego pana, króla. 37Jak PAN był z moim panem, królem, tak niech będzie z Salomonem i niech wywyższy jego tron nad tron mego pana, króla Dawida. 38Poszli więc kapłan Sadok, prorok Natan i Benajasz, syn Jehojady, oraz Keretyci i Peletyci i wsadzili Salomona na mulicę króla Dawida, i zaprowadzili go do Gichonu. 39Wtedy kapłan Sadok wziął róg olejku z namiotu i namaścił Salomona. Potem zadęto w trąbę, a cały lud powiedział: Niech żyje król Salomon! 40I cały lud szedł za nim. Lud także grał na fletach i tak bardzo się radował, że ziemia drżała od jego głosu. 41I usłyszeli to Adoniasz oraz wszyscy zaproszeni, którzy z nim byli, a właśnie skończyli ucztę. A gdy Joab usłyszał głos trąby, zapytał: Cóż to za krzyk poruszonego miasta? 42A gdy on jeszcze mówił, przyszedł Jonatan, syn kapłana Abiatara. Adoniasz powiedział mu: Wejdź, jesteś bowiem dzielnym człowiekiem i przynosisz dobrą nowinę. 43Wtedy Jonatan odpowiedział Adoniaszowi: Nasz pan, król Dawid, ustanowił królem Salomona. 44Król bowiem posłał z nim kapłana Sadoka i proroka Natana oraz Benajasza, syna Jehojady, do tego Keretytów i Peletytów, którzy wsadzili go na mulicę króla; 45Następnie kapłan Sadok i prorok Natan namaścili go na króla w Gichonie. I wyruszyli stamtąd, tak się radując, że miasto zadrżało. Stąd ten krzyk, który usłyszeliście. 46A Salomon zasiadł już na tronie królestwa. 47Ponadto przyszli słudzy króla, aby błogosławić naszemu panu, królowi Dawidowi, mówiąc: Niech Bóg sławniejszym uczyni imię Salomona niż twoje imię i niech wywyższy jego tron ponad twój tron. A król skłonił się na swym łożu. 48Również sam król powiedział: Błogosławiony niech będzie PAN, Bóg Izraela, który dał dziś zasiadającego na moim tronie, a moje oczy to widzą. 49Wtedy zlękli się wszyscy zaproszeni, którzy byli z Adoniaszem, i wstali, i poszli każdy swoją drogą. 50Adoniasz także, bojąc się Salomona, wstał, poszedł i uchwycił się rogów ołtarza. 51I doniesiono o tym Salomonowi: Oto Adoniasz boi się króla Salomona i uchwycił się rogów ołtarza, mówiąc: Niech mi dziś przysięgnie król Salomon, że nie zabije swego sługi mieczem. 52Wtedy Salomon odpowiedział: Jeśli okaże się godziwym człowiekiem, nie spadnie mu nawet włos na ziemię, ale jeśli znajdzie się w nim zło, poniesie śmierć. 53Król Salomon posłał więc, aby go sprowadzono od ołtarza. Kiedy przyszedł, pokłonił się królowi Salomonowi. A powiedział mu Salomon: Idź do swego domu.
"Mówi ci serce, że Komunia św. na kolanach, bo to przecież Chrystus Król, Pan – to klękaj! Nikt ci nie zabroni! We wszystkich dokumentach Kościoła mówiących
W Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach 19 listopada 2016 r. miała miejsce uroczystość proklamowania Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa za Króla i Pana. – Mamy wielkie dzieło do wykonania – uporządkowanie naszego życia na miarę Ewangelii. Dopiero teraz będzie się rozstrzygało, co my z tym aktem zrobimy – mówił po zakończeniu uroczystości bp Andrzej Czaja, przewodniczący Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych. Uroczystości Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa za Króla i Pana rozpoczęły się w sobotę o godz. nabożeństwem, któremu przewodniczył prymas Polski abp Wojciech Polak. Następnym punktem programu była konferencja bp. Romana Pindla zatytułowana: „W oczekiwaniu na powrót Króla i Pana”. – Uznając Jezusa jako Pana i Króla w naszym sercu, chcemy poddać pod Jego panowanie całe nasze życie, wszystkie jego obszary – mówił biskup bielsko-żywiecki. >>Tekst konferencji bp. Pindla Rozpoczętej w południe Mszy św. przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz, a homilię wygłosił biskup opolski i przewodniczący Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych Andrzej Czaja. >>Słowo kard. Dziwisza rozpoczynające Mszę św. >>Tekst homilii bp. Czai Wypowiedziany na zakończenie Roku Miłosierdzia i obchodów 1050-lecia Chrztu Polski Jubileuszowy Akt to wyznanie wiary potwierdzające wybór Chrystusa i zawarte z Nim przymierze chrzcielne. Jest on uznaniem panowania Chrystusa nad całym światem i poddania się Jego prawu. – Wyznajemy wobec nieba i ziemi, że Twego królowania nam potrzeba. Wyznajemy, że Ty jeden masz do nas święte i nigdy nie wygasłe prawa. Dlatego z pokorą chyląc swe czoła przed Tobą, Królem Wszechświata, uznajemy Twe Panowanie nad Polską i całym naszym Narodem, żyjącym w Ojczyźnie i w świecie – czytamy w tekście proklamowanego 19 listopada Aktu. Odczytał go w Sanktuarium w Łagiewnikach abp Stanisław Gądecki. Po wezwaniu królowania w rodzinach i sercach, wszyscy zgromadzeni odpowiadali: Króluj nam Chryste. Dziękowali też za wszystkie łaski i przyrzekali też wierność Bożym prawom, mówiąc: Chryste nasz Królu dziękujemy, Chryste nasz Królu, przyrzekamy. Po zakończeniu uroczystości metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz podkreślił, że to wielki dzień narodu polskiego. – Bohaterem tej uroczystości są ruchy apostolskie z całej Polski – powiedział. Przewodniczący Episkopatu abp Stanisław Gądecki dodał, że w dzisiejszym świecie, w którym często mówi się, że prawda się skończyła, potrzeba potwierdzenia jej istnienia oraz tego, że Chrystus jest Prawdą. – Jest to akt prospołeczny – mówił, wyjaśniając, że im więcej będzie ludzi oddanych Chrystusowi i żyjących według Jego zalecenia, tym bezpieczniejsze będzie społeczeństwo, Polska i świat. – Mam nadzieję, że po tym Akcie nastąpi bardzo konkretna praca nad sobą, bo do tego nas ten Akt zobowiązuje – wskazywał bp Andrzej Czaja. To pod jego kierunkiem przez cztery lata we współpracy z ruchami intronizacyjnymi pracowano nad treścią Jubileuszowego Aktu. – Nie chodzi o ogłoszenie Chrystusa królem, bo On królem jest. Nie chodzi o ogłoszenie Chrystusa królem Polski. Jego królestwo jest nie z tej ziemi, a Jego panowanie jest nad całym wszechświatem – wyjaśnił bp Czaja, dodając, że powinniśmy uznać panowanie Chrystusa nad całym światem i nad sobą samym oraz poddać się Jego prawu i Jego woli. – Jeśli otworzymy się na Chrystusa, to z tego świata przejdziemy w Jego królestwo. Tego sobie i wszystkim życzę – mówił. BP KEP >>Dokumenty związane z Jubileuszowym Aktem Przyjęcia Jezusa za Króla i Pana >>Treść Jubileuszowego Aktu (wersje językowe) Fot. Eliza Bartkiewicz/
Jeżeli znasz inne znaczenia pasujące do hasła „ nasz pan” możesz je dodać za pomocą poniższego formularza. Pamiętaj, aby nowe definicje były krótkie i trafne. Każde nowe znaczenie przed dodaniem do naszego słownika na stałe musi zostać zweryfikowane przez moderatorów.to on nasz pan i król
